مرکز حامیان حقوق بشر- علیرضا روشن: دادگاه معترضان آبان در شهر شیراز، بدون توجه به خطر همه‌گیر شدن بیماری کرونا در شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به ریاست قاضی ساداتی در حال برگزاری است. حتی کرونا نیز این قاضی را از محاکمه معترضان بازنداشته و گفته می‌شود که ساداتی، بازداشتی‌های آبان را گاها از ساعت 5 صبح به دادگاه می‌کشاند و در ساعات غیراداری، بدون حضور وکیل محاکمه‌شان می‌کند. محاکماتی که به گفته محمود طراوت‌روی – وکیل دادگستری- از حداقل‌های مقرر در قوانین به ویِژه مقررات آیین دادرسی کیفری، عاری و بی‌بهره است.
طراوت‌روی روز 24 اسفند 98، در کوران محاکمات به گفته او عاری از حداقل‌های استاندارد قانونی که توسط قاضی ساداتی در شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز برگزار می‌شد در لایحه‌ای خطاب به این قاضی نوشت: «روشن نیست که در این وانفسایی که تمام مملکت تعطیل است و از رهبر گرفته تا رییس جمهور و وزیر و نماینده تا کاسب و کارگر و کارمند (به جز آنان که به نان محتاجند و انتخابی ندارند که یا از گرسنگی بمیرند یا عفونت ویروس) در خانه مانده‌اند و به دستور رییس ستاد مشترک نیروهای مسلح، اگر چه به قهر، خیابان‌ها باید خلوت شود و کادر درمانی و پرستاری کشور با کمترین امکانات و در سخت‌ترین شرایط جان بر کف دست نهاده و با این تباهی می‌جنگند و هر روز بر شمار مبتلایان و کشته‌گان افزوده می‌شود؛ اصرار شما در برگزاری پی در پی محاکماتی که از کمترین حد استانداردهای قانونی یک دادرسی عادلانه نیز برخوردار نیست برای چیست؟»
طراوت‌روی به مرکز حامیان حقوق بشر می‌گوید تا امروز ساداتی هیچ واکنشی به لایحه او نشان نداده اما شماری از وکلا معتقدند دلیل برگزاری دادگاه معترضان آبان در شیراز در وهله اول بهره بردن قضات پرونده‌ها از تمرکز افکار عمومی روی مساله کروناست و دلیل دیگر را مسابقه‌ای می‌دانند که بین دادگستری‌ها برای زودتر کاستن از تعداد پرونده‌هاست و کسب امتیاز و اعتبار بیشتر برای شعبه‌ها درگرفته است.
به گفته طراوت‌روی، اصرار سیدمحمود ساداتی رییس شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز در برگزاری محاکمات به ویژه پرونده‌های امنیتی و بالاخص پرونده اقلیت‌های مذهبی حتی در شرایط ویِژه کشور که خطر ابتلا و گسترش بیماری از رگ گردن به جامعه نزدیک‌تر است من را بر آن واداشت که لایحه‌ای برای او ارسال کنم و ضمن طرح بعضی از این مسائل از او بخواهم که محاکماتش را متوقف کند.
او ساداتی را در زمره «انقلابی‌ترین و آتش به اختیارترین قضات دادگاه‌های انقلاب ایران» قرار می‌دهد و می‌گوید «حکم محکومیت بسیاری از فعالان سیاسی و مدنی و اقلیت‌های مذهبی و دگراندیشان و معترضین از جمله معترضین آبان ماه توسط او صادر شده اما آنچه که به زعم بنده و شماری از همکاران، محاکمات و آرا صادره توسط این قاضی را به گونه‌ای ویِژه می‌کند عدم رعایت حداقل‌های مقرر در قوانین به ویِژه مقررات آیین دادرسی کیفری در برگزاری محاکمات و صدور احکام است».
به گفته این وکیل دادگستری،«نادیده گرفتن تقدم اصل برائت بر مجرمیت، عدم توجه به انکار متهم در برابر جرم انتسابی، کافی دانستن گزارش ضابطین دادگستری و کیفرخواست برای صدور حکم محکومیت و تعیین حداکثر میزان مجازات برای بسیاری از متهمان، عدم رعایت فرجه قانونی بین تاریخ ابلاغ و تشکیل جلسه رسیدگی بی توجهی به دفاعیات و لوایح وکلای دادگستری و بعضا منع وکلا از دخالت در امر دفاع» گوشه‌ای از آن چیزی است که در جلسات محاکمه قاضی ساداتی روی می‌دهد.
طراوت‌روی می‌گوید قاضی ساداتی همزمان نقش بازجو و بازپرس و دادستان و دادرس را بازی می‌کند و جلسات رسیدگی را در ساعت‌های خارج از وقت اداری و غیر معمول برگزار می‌کند.
«صدور قرارهای نامناسب و بعضا بسیار سنگین، طرح پرسش‌های مکرر و تلقینی از متهم و عدم اقناع از پاسخ‌های متهم، ارائه تفاسیر بسیار شخصی و موسع و بی ضابطه از قوانین کیفری» ایرادهای دیگری است که به گفته طراوت‌روی جلسات محاکمه ساداتی را از عدالت و قانون عاری می‌کند.
طراوت‌روی می‌گوید که قاضی ساداتی «شور و شعف وافر» در اجرای عدالتی دارد که تنها در تعریف خود او می‌گنجد.