قطعنامه ۱۳۲۵ (۲۰۰۰)
تصویب شده توسط شورای امنیت در نشست ۴۲۱۳ آن، در ۳۱ اکتبر
۲۰۰۰
شورای امنیت،
با یادآوری قطعنامه های ۱۲۶۱ (۱۹۹۹) مورخ ۲۵ اوت ۱۹۹۹، ۱۲۶۵ (۱۹۹۹) مورخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۹، ۱۲۹۶ (۲۰۰۰) مورخ ۱۹ آوریل ۲۰۰۰ و ۱۳۱۴ (۲۰۰۰) مورخ ۱۱ اوت ۲۰۰۰، و همچنین اظهارات مرتبط رئیس خود ، و همچنین با یادآوری بیانیه رئیس شورا به مطبوعات به مناسبت روز سازمان ملل متحد برای حقوق زنان و صلح بین المللی (روز جهانی زن) مورخ ۸ مارس ۲۰۰۰
(SC / 6816)
همچنین با یادآوری تعهدات اعلامیه پکن و برنامه عمل (A / 52/231) و همچنین آنهایی که در سند نهایی
بیست و سومین جلسه ویژه مجمع عمومی سازمان ملل متحد با عنوان «زنان ۲۰۰۰: برابری جنسیتی، توسعه و صلح برای قرن بیست و یکم (A / S-23/10 / Rev.1)، به ویژه آن دسته که مرتبط به زنان و بحران های نظامی است،
با در نظر گرفتن اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد و مسئولیت اصلی شورای امنیت در چارچوب منشور برای حفظ صلح و امنیت بین المللی،
ابراز نگرانی از اینکه غیر نظامیان، به ویژه زنان و کودکان، اکثریت قریب به اتفاق کسانی را تشکیل می دهند که تحت تاثیر منفی درگیری های مسلحانه قرار دارند، از جمله به عنوان پناهندگان و آوارگان داخلی، و به طور فزاینده ای تحت هدف رزمندگان و عناصر مسلح هستند، و به رسمیت شناختن تاثیری که این امر در
صلح پایدار و آشتی دارد،
با تأکید مجدد بر اهمیت نقش زنان در پیشگیری و حل و فصل درگیری ها و ایجاد صلح، و تاکید بر اهمیت
مشارکت برابر و کامل در تمام تلاش ها برای حفظ و ارتقاء صلح و امنیت، و نیاز به افزایش نقش آنها در تصمیم گیری های مرتبط به پیشگیری از جنگ و حل و فصل آن،
با تاکید مجدد بر ضرورت پیاده سازی کامل حقوق بین المللی بشردوستانه و حقوق بشر که از حقوق زنان و دختران در طول و بعد از جنگ محافظت کند،
تاکید بر ضرورت اینکه تمام طرف ها اطمینان حاصل کنند که در پاکسازی مین و برنامه های آگاهی نیازهای ویژه زنان و دختران را در نظر بگیرند،
شناخت نیاز مبرم به در نظر گرفتن دیدگاه جنسیتی درعملیات حفظ صلح، و در این زمینه توجه به اعلامیه Windhoek و برنامه عمل نامیبیا برای در نظر گرفتن دیدگاه جنسیتی در عملیات چند بعدی پشتیبانی از صلح (S / 2000/693)،
شناخت اهمیت توصیه های موجود در بیانیه رئیس شورا به مطبوعات در تاریخ ۸ مارس سال ۲۰۰۰ در خصوص آموزش های تخصصی برای تمام پرسنل حفظ صلح در حفاظت، نیازهای ویژه و حقوق بشر
زنان و کودکان در دوران درگیری،
اذعان به این که درک درستی از تاثیر درگیری های مسلحانه بر زنان و دختران، ترتیبات نهادی موثر برای تضمین حفاظت و مشارکت کامل در روند صلح به طور قابل توجهی می تواند به تامین و ارتقا صلح و امنیت بین المللی کمک کند،
با توجه به ضرورت تحکیم داده ها در مورد اثر درگیری های مسلحانه بر زنان و دختران،
۱. خواستن از کشورهای عضو برای اطمینان از افزایش نمایندگی زنان در همه سطوح تصمیم گیری در نهادهای ملی، منطقه ای و بین المللی و مکانیزم ها برای پیشگیری، مدیریت، و حل و فصل بحران ها ؛
۲. تشویق دبیر کل برای اجرای برنامه عمل استراتژیک خود (A / 49/587) و خواستن افزایش مشارکت زنان در سطوح تصمیم گیری در پروسه های حل تعارض و صلح؛
۳. خواستن از دبیر کل برای منصوب کردن زنان بیشتر به عنوان نمایندگان و فرستادگان ویژه از طرف او، و در این زمینه تماس با کشورهای عضو برای معرفی نامزدها به دبیر کل، برای گنجاندن در فهرستی متمرکز، منظم و به روز شده؛
۴. علاوه بر این خواستن از دبیر کل برای گسترش نقش و مشارکت زنان در عملیات میدانی سازمان ملل متحد، و به خصوص در میان ناظران نظامی، پلیس غیر نظامی، پرسنل های حقوق بشر و انسان دوستانه؛
۵. ابراز تمایل برای گنجاندن دیدگاه جنسیتی درعملیات حفظ صلح، و خواستن از دبیر کل برای حصول اطمینان از ترکیب جنسیتی درعملیات میدانی در جایی که مناسب است
۶. درخواست از دبیر کل برای فراهم کردن دستورالعمل های آموزشی و مواد لازم در مورد حفاظت، حقوق و نیازهای خاص زنان برای کشورهای عضو، و همچنین در مورد اهمیت حضور زنان در تمام سنجش های اقدامات حفظ و ایجاد صلح و دعوت از کشورهای عضو برای در نظر گرفتن این عناصر و همچنین آموزش آگاهی HIV / AIDS در برنامه های آموزش ملی خود برای نظامی ها و پرسنل پلیس غیرنظامی جهت آماده سازی برای توسعه، و مضافا از دبیر کل خواسته می شود اطمینان حاصل کند که پرسنل غیر نظامی عملیات حفظ صلح آموزش های مشابه دریافت می کنند.
۷. خواستن از کشورهای عضو برای افزایش حمایت های داوطلبانه مالی، فنی و لجستیکی از تلاش های آموزشی حساس به جنسیت، شامل أنهایی که توسط وجوه و برنامه های مربوطه، از جمله، صندوق ملل متحد برای زنان و صندوق کودکان ملل متحد، و دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و سایر نهادهای مربوطه
۸. در خواست از تمام مسئولین ذیربط که در هنگام مذاکره و اجرای موافقت نامه های صلح، دیدگاه جنسیتی اتخاذ کنند، از جمله:
(الف) نیازهای ویژه زنان و دختران در طول بازگشت به وطن و اسکان مجدد و توانبخشی، بازگشت به جامعه و بازسازی بعد از جنگ؛
(ب) اقداماتی که از طرح های صلح زنان محلی و اقدامات بومی برای حل تعارض ها حمایت می کند، و این شامل زنان در تمام مکانیزم های اجرایی توافقنامه های صلح می شود؛
(ج) اقداماتی که متضمن حفاظت از حقوق و احترام به حقوق بشر زنان و دختران است، به ویژه آنهایی که مربوط به قانون اساسی، سیستم انتخاباتی، پلیس و قوه قضائیه است؛
۹. درخواست از همه طرف های درگیری مسلحانه که به طور کامل به حقوق بین المللی قابل اجرا در مورد حقوق و حفاظت از زنان و دختران، احترام بگذارند به خصوص به عنوان غیر نظامیان، به ویژه تعهداتی که در مورد آنها قابل اجرا است تحت کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ و پروتکل الحاقی سال ۱۹۷۷، کنوانسیون پناهندگان سال ۱۹۵۱ و پروتکل مربوط به آن در سال ۱۹۶۷، کنوانسیون رفع تمام اشکال
تبعیض علیه زنان مورخ۱۹۷۹ و پروتکل اختیاری مربوط به آن مورخ۱۹۹۹ و کنوانسیون سازمان ملل در مورد حقوق کودک مورخ ۱۹۸۹ و دو پروتکل اختیاری مربوط به آن مورخ ۲۵ می سال ۲۰۰۰، و با در نظر گرفتن مفاد اساسنامه دیوان کیفری بین المللی؛
۱۰. خواستن از همه طرف های درگیری های مسلحانه که اقدامات ویژه به کار گیرند برای حفاظت از زنان و دختران از خشونت مبتنی بر جنسیت، به ویژه تجاوز و دیگر اشکال آزار جنسی و دیگر اشکال خشونت در موقعیتهای درگیری مسلحانه؛
۱۱. تاکید بر مسئولیت همه کشورها برای پایان دادن به مصونیت از مجازات و محاکمه مسببین نسل کشی، جنایت علیه بشریت و جرایم جنگی، از جمله مواردی که مربوط به خشونت جنسی و دیگر انواع خشونت علیه زنان و دختران است، و در این زمینه تاکید بر حذف این جنایات از مقررات عفو در مواردی که امکان پذیر است؛
۱۲. درخواست از تمام اطراف درگیری مسلحانه که به خاصه انسانی و بشر دوستانه اردوگاه های پناهندگان و شهرک ها احترام گذاشته، و نیازهای خاص زنان و دختران را در در طراحی آنها در نظر داشته و
قطعنامه های ۱۲۰۸ (۱۹۹۸) مورخ ۱۹ نوامبر ۱۹۹۸ و ۱۲۹۶ (۲۰۰۰) مورخ ۱۹ آوریل ۲۰۰۰ را در نظر داشته باشند؛
۱۳. تشویق می کند تمام کسانی را که در برنامه ریزی خلع سلاح، ترک بسیج عمومی، و بازگشت مجدد دست دارند نیازهای متفاوت مبارزان زن و مرد سابق را در نظر داشته و به احتیاجات وابستگانشان توجه کنند.
۱۴. مجددا بر آمادگی خود تاکید می کند، هر زمان که اقداماتی بر اساس ماده ۴۱ منشور سازمان ملل متحد ، اتخاذ شود به تاثیر بالقوه آن بر جمعیت غیر نظامی توجه شود، و نیازهای ویژه زنان و دختران به
منظور در نظر گرفتن معافیت بشردوستانه ، مورد توجه قرار گیرد.
۱۵. ابراز تمایل خود به حصول اطمینان از اینکه ماموریت های شورای امنیت ملاحظات جنسیتی و حقوق زنان، از طریق مشاوره با گروه های محلی و بین المللی را در نظر می گیرد؛
۱۶. دعوت از دبیر کل برای انجام یک مطالعه در مورد تاثیر درگیری های مسلحانه بر زنان و دختران، نقش زنان در ایجاد صلح و ابعاد جنسیتی پروسه صلح و حل تعارض، و از او دعوت می شود به ارائه گزارش به شورای امنیت از نتایج حاصل از این مطالعه و در دسترس قرار دادن آن برای تمام کشورهای عضو سازمان ملل متحد؛
۱۷. درخواست از دبیر کل، در صورت لزوم، گنجاندن پیشرفت جریان سازی جنسیتی از طریق ماموریت های صلح بانی و از همه جنبه های دیگر مربوط به زنان و دختران، درگزارش خود به شورای امنیت
۱۸. تصمیم به فعال عمل کردن در مورد این مساله.