در این پرونده وکلای من عبدالفتاح سلطانی، نسرین ستوده و مهناز پراکند بودند. وقتی شکایت در دادگاه مطرح شد نه تنها اجازه دفاع به وکلای ما نمی‌دادند، بلکه به حسین شریعتمداری فرصتی داده شد تا به صورت یکجانبه همان اتهاماتی که یکبار در روزنامه‌اش نوشته بود را بدون اینکه به خودش زحمتی برای ارائه مدرک یا سندی بدهد یا حتی تلاشی برای اثبات آن ادعاهای دروغ کند، دوباره به صورت سخنرانی آنهم در جایگاه متهم به افتراء مطرح کند.

و او با وقاحت به جای دفاع از خودش دوباره شروع به گفتن اینکه عبادی جاسوس است و از دولت امریکا پول می‌گیرد و … کرد.
هرچه هم وکلای پرونده از جمله خانم نسرین ستوده اصرار می کرد که برای این ادعا مدرکی ارائه شود، همانطور که در فیلم دیده می‌شود، دادگاه حتی به درخواست وکیل برای ارائه مدرک در مورد ادعاهای مطرح شده اعتنایی ندارد و در نهایت خانم ستوده در اعتراض به این روند دادگاه را ترک می‌کند.

اما عجیب اینجاست که داستان به اینجا ختم نشد. اتهام‌هایی که علیه من مطرح شده بود علاوه بر روزنامه کیهان و دادگاهی که شاکی‌اش خودم بودم،  در برنامه ۲۰.۳۰ نیز به طور مفصل در حدود نیم ساعت پخش شد و در پرمخاطب‌ترین رسانه ملی فرصت کافی در اختیار شریعتمداری قرار گرفت تا بتواند ادعاهای دروغ را دوباره مثل سخنران از پشت تریبون دادگاه مطرح کند بدون اینکه تلویزیون حتی اشاره‌ای کند به این که شاکی کسی دیگر است و این فرد یعنی شریعتمداری متهم پرونده است نه مدعی‌العموم یا شاکی.

شریعتمداری در دادگاه یکسره عنوان می‌کرد او (من شیرین عبادی) جاسوس امریکاست، پول گرفته، خیانت می‌کند و علاوه بر آن یک عکس جعلی هم نشان می‌دادند که پشت سر من پرچم سازمان مجاهدین بود و مردی هم در عکس دست مرا می‌بوسید! جالب این است که آنقدر هم در مونتاژ کردن این عکس ناشیانه عمل کردند که در تصویر به جای چهار انگشتی که از یک دست قابل رویت بود هشت انگشت دیده می‌شد.

عجیب‌ترین بخش این دادگاه این بود که بر اساس اینکه نویسنده مطلب پیام فضلی نژاد بود که منطقا باید در روزنامه کیهان کار می‌کرد، شکایت  از او را هم به آدرس روزنامه کیهان ارسال کردیم. در حالی که بعد اعلام شد این آدرس در مورد چنین فردی درست نیست و به همین بهانه مجهول‌المکان بودن نام او از پرونده کنار رفت.  در حالی که به گفته یکی از وکلایم خانم مهناز پراکند، او در روز دادگاه در جلسه حضور داشت.

به همین راحتی مدیر مسوول کیهان دادگاه و تلویزیون را در تسلط خودش داشت و در واقع همه آنها را ملعبه خود کرده بود. در همان زمان همکارم خانم نسرین ستوده که در این پرونده وکالت مرا به عهده داشت در مصاحبه‌ای با دویچه‌وله اعلام کرد : «در این دادگاه در حالی که مداوما متهم پرونده اعلام می‌کرد که دلایل فراوانی برای وابستگی موکلم به اسرائیل دارد و هزاران دلیل و مدرک در این زمینه وجود دارد، علی‌رغم اصرار وکلا برای ارائه این دلایل و مدارک تا آخرین لحظه که حدود ۵ ساعت جلسه دادگاه به طول انجامید از ارائه حتی یک برگ دلیل و مدرک هم خودداری کرد، به این دلیل این که هیچ دلیل و مدرکی در زمینه توهین‌ها و افتراهایی که علیه ایشان مطرح کرده بودند وجود نداشت. چون مدیر مسئول کیهان تریبون دادگاه را به تریبونی برای هتاکی و فحاشی مجدد تبدیل کرده بودند و چون دادگاه به تذکرات مکرر وکلا برای پایان دادن به این توهین و افترا توجهی نکرد بنده به عنوان وکیل خانم عبادی و برای جلوگیری از تضیع حقوق بیشتر ایشان اعلام کردم که در اعتراض به این عمل دادگاه تا پایان دفاعیات آقای شریعتمداری جلسه دادگاه را ترک می‌کنم.»

حسین شریعتمداری در این دادگاه در نهایت به پرداخت صد هزار تومان جریمه نقدی محکوم شد.

مدتها است که عدالت در بی دادگاههای جمهوری اسلامی به مسخره گرفته شده است.