اعلام شده در قطعنامه(٢٩) ٣٣١٨ مورخ ١۴ دسامبر ١٩٧۴
مجمع عمومی،
با توجه به توصيه شورای اقتصادی واجتماعی در قطعنامه(۵۶)١٨۶١ مورخ ١۶ مه ١٩٧۴ ؛
با ابراز نگرانی عميق از رنج های زنان و کودکان غيرنظامي که در دوره هاي اضطراری و مناقشه مسلحانه در مبارزه برای صلح، خودمختاری، آزادی‌بخشی ملی و استقلال غالبا قربانی اعمال غيرانسانی هستند و در نتيجه دچار آسيب های جدی مي شوند،
با آگاهي از رنج های زنان و کودکان در بسياری از نواحی جهان، به ويژه در نواحی در معرض سرکوبی و خفقان، تجاوز و تعرض، استعمارگری، نژادپرستی، سلطه بيگانگان و انقياد خارجيان،
با نگرانی عميق متاثر از اين واقعيت که، علی رغم محكوميت کلی و صريح، استعمارگری، نژادپرستی و سلطه بيگانگان و خارجيان همچنان مردمان بسياری را تحت انقياد خود دارند، بی‌رحمانه جنبش‌های آزادی‌بخش ملی را سرکوب می کنند و خسارات و ضايعات سنگين و رنج های بی شمار به مردم تحت سلطه خود، از جمله زنان و کودکان وارد می کنند،
با اظهار تاسف از اين واقعيت که هنوز حملات شديدی به آزادی‌ها‌ی بنيادی و حيثيت انسان به عمل می‌آيد و اين که قدرت‌های سلطه گر استعماری و نژادپرست خارجی همچنان به نقض قانون بين المللی بشردوستانه ادامه می‌دهند،
با يادآوری مفاد اسناد و مصوبه‌های قانون بین المللی بشردوستانه مربوط به حمايت از زنان و کودکان در زمان صلح و جنگ،
با يادآوري، از از جمله اسناد مهم ديگر، قطعنامه هاي (٢٣) ٢۴۴۴ مورخ ١٩ دسامبر ١٩۶٨، (٢۴)٢۵٩٧ مورخ ١۶ دسامبر ١٩۶٩ و (٢۵)٢۶٧۴ و (٢۵)٢۶٧۵مورخ ٩ دسامبر ١٩٧٠ درباره احترام به حقوق بشر و درباره اصول اساسي براي حمايت از جمعیتهای از غيرنظامي در مناقشات مسلحانه، و همچنين قطعنامه (۶٨)١۵١۵ مورخ ٢٨ مه ١٩٧٠ شوراي اقتصادي و اجتماعي که در آن شورا از مجمع عمومي خواست امكان تهيه اعلاميه اي درباره حمايت از زنان و کودکان در شرايط اضطراري يا زمان جنگ را بررسي کند،
با آگاهي از مسئوليت خود براي سرنوشت نسل جوان و سرنوشت مادران، که نقشي مهمی در جامعه، خانواده، و به ويژه در پرورش کودکان ايفا مي کنند،
با به خاطر سپردن ضرورت تامين حمايت لازم از زنان و کودکان غيرنظامي،
به طور رسمي و جدي اين اعلاميه “حمايت از زنان و کودکان در شرايط اضطراري و مناقشه مسلحانه” را اعلام می دارد و خواهان رعايت کامل آن به وسيله تمامي کشورهاي عضو است:
١ حمله و بمباران جمعيت غيرنظامي، وارد آوردن رنج غيرقابل محاسبه و بي حد و حساب، به ويژه به زنان و کودکان، که آسيب پذيرترين اعضاي جامعه هستند، بايد ممنوع باشد و چنين اعمالي محكوم شود.
٢ استفاده از سلاح هاي شيميايي و ميكربي در جريان عمليات نظامي يكي از فاحش ترين نقض هاي پروتكل ١٩٢۵ ژنو، کنوانسيون هاي ١٩۴٩ ژنو و اصول قانون بين المللي بشردوستانه به شمار مي رود و خسارات و لطمات سنگين به جمعيت هاي غيرنظامي، از جمله زنان و کودکان بي دفاع وارد مي سازد، و بايد به شدت محكوم شود.
٣ همه کشورها بايد به طور کامل از تعهدات خود براساس پروتكل ١٩٢۵ ژنو و کنوانسيون هاي ١٩۴٩ ژنو، و ساير اسناد و مصوبه هاي قانون بين الملل مربوط به احترام به حقوق بشر در مناقشات مسلحانه، که تضمين هاي مهم براي حمايت از زنان و کودکان ارائه مي دهند، پيروي کنند.
۴ کشورهايي که در مناقشات مسلحانه، عمليات نظامي در سرزمين هاي خارجي يا عمليات نظامي در سرزمين هايي که هنوز تحت سلطه استعماري هستند شرکت دارند بايد هر چه در توان دارند براي رهايي زنان و کودکان از بلاياي جنگ انجام دهند. کليه اقدامات ضروري بايد به عمل آيد تا ممنوعيت اقداماتي مانند تعقيب و پيگرد، شكنجه، تدابير تنبيهي، رفتار تحقيرآميز و خشونت، به ويژه عليه آن
بخش از جمعيت غيرنظامي که زنان و کودکان را تشكيل مي د هند، تضمين شود.
۵ کليه اشكال سرکوبي و رفتار بي رحمانه و غيرانساني با زنان و کودکان، از جمله حبس، شكنجه، تيراندازي، توقيف هاي دسته جمعي، مجازات هاي مشترك، نابودي محل هاي سكونت و اخراج اجباري، که به وسيله طرفين خصم در جريان عمليات نظامي يا در سرزمين هاي اشغالي انجام ميشود، بايد جنايت به شمار آورده شود.
۶ زنان و کودکان غيرنظامي، و زناني که در شرايط اضطراري و مناقشه مسلحانه در مبارزه براي صلح، حق تعيين سرنوشت، آزاديبخشي ملي و استقلال به سر مي برند، يا در اراضي اشغالي زندگي مي کنند، نبايد از پناهگاه، غذا، کمك پزشكي يا ساير حقوق غيرقابل انتقال، مطابق با مفاد اعلاميه جهاني حقوق بشر، ميثاق بين المللي حقوق مدني و سیاسي، ميثاق بين المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، اعلاميه حقوق کودك يا ساير اسناد و مصوبه هاي حقوق بين الملل محروم شوند.
برگرفته از تارنمای مرکز اطلاعات سازمان ملل – تهران