اعلاميه كنفرانس جهانی تغذيه
اعلاميه كنفرانس جهانی تغذيه
رم مصوب دسامبر ۱۹۹۲ (۳۱)
۱) ما، وزراء و نمايندگان تام‌الاختيار ۱۵۹ كشور و جامعه اقتصادي اروپا، در كنفرانس بين‌المللی تغذيه كه در ماه دسامبر ۱۹۹۲ در رم تشكيل گرديده، عزم راسخ خود را در راه از بين بردن گرسنگی و كاستن از سوء تغذيه به اشكال گوناگون آن اعلام می‌داريم. گرسنگي و سوءتغذيه در دنيايی كه دانش و معلومات و منابع لازم جهت پايان دادن به اين فاجعه بشری را در اختيار دارد امری است غيرقابل قبول. ما می‌دانيم كه دستيابی به غذای سالم و كافی مبتنی بر علم تغذيه حق هر انسانی است. ما می‌دانيم كه در جهان، غذای كافی برای تغذيه همگان وجود دارد و مشكل اصلی تغذيه در حقيقت عدم دستيابی برابر به مواد غذايی است. با درنظر داشتن حق انسان‌ها در دستيابی به شرايط كافي زندگی، منجمله، دسترسی به غذای كافی، كه در اعلاميه جهانی حقوق بشر آمده است، تمام مساعی خود را در تلاشی يكپارچه برای تحقق بخشيدن به رهايی از گرسنگی به كار خواهيم گرفت. و نيز اعلام مي‌داريم برای‌یدوام و بقای تغذيه بدون دغدغه همگان، در دنيای توأم با صلح و آرامش، دنيايی مبتنی بر برابری و مساوات و محيطی اطمينان بخش فروگذار ننماييم. 2) علی‌رغم پيشرفت‌های چشمگيری كه در سطح جهانی در مورد افزايش طول عمر، سوادآموزي بزرگسالان، و نيز در مورد وضعيت تغذيه به دست آمده است، همگی به اين واقعيت نگران كننده غيرقابل قبول واقفيم كه ۸۷۰ ميليون نفر در كشورهاي در حال رشد يعني ۲۰ درصد جمعيت اين كشورها ـ هنوز هم از دسترسي به غذاي كافي كه براساس برنامه تغذيه سالم جوابگوي نيازهاي روزانه آنان باشد محرومند. ۳) ما به خصوص از اين كه مي‌بينيم بسياري از كودكان زير پنج سال در بخش‌هايي از آفريقا، آسيا، آمريكاي لاتين، و كارائيب از سوء تغذيه رنج مي‌برند متأسف و نگرانيم. علاوه بر آن، بيش از ۲ ميليون نفر از مردم كه اكثر آنان را زنان و كودكان تشكيل مي‌دهند از كمبود يك يا چند عنصر لازم در ماده غذايي در رنجند. بدين معني كه نوزادان همچنان به لحاظ كمبود يد، با ابتلاء به عقب افتادگي به دنيا مي‌آيند، كودكان به سبب كمبود ويتامين A بينايي خود را از دست مي‌دهند و مي‌ميرند، و زنان و كودكان بيشماري از اثرات سوء كمبود آهن رنج مي‌برند. صدها ميليون نفر از افراد بشر نيز با بيماري‌هاي مسري و غيرمسري دست به گريبانند كه منشأ آنها را آب و غذاي آلوده تشكيل مي‌دهد. در عين حال، چه در كشورهاي پيشرفته، و چه در كشورهاي در حال توسعه، بيماري‌هاي غيرمسري مزمني وجود دارند كه به مصرف بيش از اندازه و نامتعادل مواد غذايي مربوط مي‌شود و اغلب به مرگ و مير زودرس مي‌انجامد. ۴) ما از سازمان ملل‌متحد مي‌خواهيم ضرورت توجه فوري به اعلام دهه‌اي تحت عنوان “دهه بين‌المللي غذا و تغذيه” را در چهارچوب منابع موجود، به منظور تأكيد بخشيدن بر نيل به اهداف اعلاميه حاضر، مورد مداقه و توجه قرار دهد. اين مطلب مستلزم عنايت خاص به مسائل غذا و تغذيه در آفريقا، آسيا، آمريكاي جنوبي و كارائيب مي‌باشد. ۵) ما معتقديم كه فقر و فقدان تعليم و تربيت كه اغلب زائيده اثرات توسعه نيافتگي است علل اصلي گرسنگي و عدم وجود تغذيه كافي مي‌باشد. در اكثر جوامع به افراد فقيري برخورد مي‌كنيم كه از دستيابي به بهداشت، آب سالم، غذاي كافي، خدمات بهداشتي و تعليم و تربيت كه عناصر اوليه تغذيه سالم را تشكيل مي‌دهند محرومند. ۶) ما شديداً معتقديم كه برنامه‌ها و سياست‌هاي توسعه، به بهبود شرايط زندگي انسان‌ها خواهد انجاميد. چنين برنامه‌هايي ما را در فائق آمدن بر مشكلات محيطي كمك كرده و بهبود تغذيه و بهداشت نسل‌هاي كنوني و آينده را همراه خواهد داشت. در اين زمينه، نقش‌هاي چندگانه كشاورزي، به ويژه با توجه به تأمين غذا، تغذيه و حفظ منابع طبيعي، از اهميت خاصي برخوردار است. بنابراين لازم است براي دستيابي و حفظ تعادل فيمابين جمعيت و منابع موجود و نيز حفظ تعادل بين مناطق شهري و روستايي، برنامه‌هاي منسجمي در زمينه‌هاي كشاورزي، دامپروري، صيد و شيلات، غذا، تغذيه، بهداشت، تعليم و تربيت، جمعيت، محيط، اقتصاد و خط‌مشي‌هاي اجتماعي را در سطوح خانواده و جامعه، و در سطوح ملی و بين‌المللی به اجرا درآوريم. ۷) كندی در پيشرفت حل مشكلات تغذيه، نشانگر اين واقعيت است كه در بسياری از كشورها، منابع مالی و انسانی، توانايی سازمانی و جديتی كه براي پياده كردن خط مشی‌ها جهت ارزيابی ماهيت مسائل تغذيه‌ای، شدت اين مسائل و عوامل به وجود آورنده آنها، و نيز به اجرا در آوردن برنامه‌های هماهنگ جهت فائق آمدن بر اين مشكلات ضروری است را در اختيار نداريم.
